NL
Lies (1991) onderzoekt hoe kunst lichtheid en verwondering kan brengen in een wereld die vaak zwaar en overweldigend voelt.

Door te werken met gevonden beelden, objecten en restanten verzamelt ze verborgen fluisteringen uit het alledaagse en plaatst deze in nieuwe contexten. Zo ontstaan assemblages, installaties en sculpturen waarin betekenis verschuift en conventies van representatie worden bevraagd. In dit proces fungeert kunst als een zacht tegengeluid – een ruimte waarin het vertrouwde vreemd wordt, en ruimte ontstaat voor nieuwsgierigheid, speelsheid en herinterpretatie.

Zo hoopt ze dat haar werk een zachte verstoring kan zijn – een uitnodiging om te dromen over andere manieren van samenleven, om verbinding te zoeken en om, al is het maar even, gewichtloos te zijn.

​

EN

Lies (1991( explores how art can bring lightness and wonder into a world that often feels heavy and overwhelming.
 

Working with found images, objects, and remnants, she gathers hidden whispers from the everyday and places them in new contexts. Through this process, assemblages, installations, and sculptures emerge in which meaning shifts and conventions of representation are questioned. Art becomes a gentle counterpoint — a space where the familiar turns strange and curiosity, playfulness, and reinterpretation can unfold.

She hopes her work can be a soft disruption — an invitation to dream of other ways of living together, to seek connection, and to become, if only for a moment, weightless.

​

​

​